Nu echt een zondag

Gisteren een beetje in de war qua dagen.

Vandaag begon de dag best akelig.
Marko en Céleste gingen weer op weg naar huis.
Het was zo fijn dat ze hier waren.
Na het ontbijt nog even naar Lazlo geweest om afscheid te nemen en toen opweg.
Ze zijn gelukkig alweer een aardig eind.
Dan zijn ze weer bij de kindjes, die hebben papa en mama ook wel erg gemist.
Fantastisch dat ze zo lief zijn verzorgt de afgelopen dagen.

Vanmiddag even na 13.00 zijn Jacques en ik weer naar Lazlo gegeaan.
Eerst hebben we wat spraakberichtjes afgespeeld, en daarna de wedstrijd van de F1.
Fijn dat Max ook z'n best heeft gedaan om de wedstrijd spannend te houden voor Lazlo door derde te worden.

Zoals ik gisteren al schreef is er vandaag eigenlijk niets gedaan behalve normale verzorging.

Jacques en ik hopen dat we geen spoken zien, maar hebben het idee dat hij wel een soort van reactie geeft vandaag op onze aanwezigheid.

Vanochtend toen we even met z'n vieren bij hem waren, zag Jacques dat z'n hartslag van 96 naar 115 ging.
Ook zit er heel soms een beetje beweging in z'n hand.
En hij doet soms allebei z'n ogen op een kiertje open.
Iets verder open dan gisteren z'n ene oog.
Hij gaapt af en toe maar dat was vd week ook al, dit kan ook gewoon een reflex zijn.
En hij krijgt met kietelen nog steeds kippenvel.

We hopen dat dit allemaal echte reacties zijn en dat we de goed kant uitgaan.
We hebben natuurlijk geen bewijzen, het zijn puur onze bevindingen.

Ik krijg net door dat Marko en Céleste nog 2 uurtjes moeten rijden.
Ze gaan nu eerst even wat eten.